ควานลินกระซิบเสียงแผ่วเบาข้างหูป็นเชิงทีเล่นทีจริงใส่คนรักที่อยู่ในอ้อมกอดของเขา ก่อนจะฝังจมูกโด่งได้รูปลงบนไหล่เล็กที่สั่นเทาด้วยแรงสะเอื้อน
มือเรียวยาวที่เคยโอบรัดเอวเล็กกลับเลื่อนต่ำลงมาลูบไล้สะโพกมนต์ผ่านกางเกงยีนส์ตัวหนาที่ดูจะเป็นอุปสรรคสำหรับร่างสูงไม่น้อย
"ค ควานลิน....."
ริมฝีปากหยักเอ่ยชื่อคนรักพร้อมกับช้อนดวงตาที่ยังแดงกล่ำมองคนตรงหน้าด้วยความสับสน
เขาเองก็ไม่ได้ไร้เดียงสาถึงขนาดจะไม่รู้ว่าการที่อีกฝ่ายทำแบบนี้ต้องการอะไร..
เพียงแต่เขายังไม่พร้อม
"ไม่อยากนอนกับผมหรอครับ พี่จีฮุนไม่รักผมแล้วหรอ"
"..........."
"ต แต่พี่กลัว"
"ไลควานลินคนนี้เคยทำให้พี่เจ็บหรอ หืมม ?"
"..........."
ควานลินยกฝ่ามือเล็กขึ้นมาจุมพิตเบาๆ
พร้อมกับมองคนรักในระยะที่ห่างแค่เพียงปลายจมูกชนกัน
"ผมรักพี่นะครับ
อยากให้พี่มองมาที่ผมคนเดียวเป็นของผมคนเดียว รักแค่ผมคนเดียว ได้มั้ย..?"
จีฮุนได้แต่ก้มหน้างุด หลบสายตาจอมเจ้าเล่ห์ที่คอยจะแทะโลมเขาทุกเมื่อ
ใบหน้ากลมมนต์ขึ้นสีแดงด้วยความเขิลอาย ก่อนจะโดนอีกฝ่ายรวบรัดเอวบางเข้าหาตัวเอง พร้อมกับประทับริมฝีปากลงบนปากหยักของคนตัวเล็กอย่างโหยหา
มือเรียวลูบไล้ไปทั่วสะโพกมน
ก่อนจะล้วงเข้ามาสำรวจยอดอกที่ชูชันอย่างได้ที่ใต้เสื้อตัวบาง
"อื้มมม"
.... จีฮุนส่งเสียงคราง อื้ออึงในลำคอ พร้อมกับทุบกำปั้นน้อยๆลงบนอกแกร่ง
เพราะร่างสูงเล่นจูบเขาจนไม่ปล่อยให้มีช่องว่างให้หายใจหายคอบ้างเลย จนควานลินที่กำลังเคลิ้มกับรสจูบอันโอชะ
ต้องยอมถอนใบหน้าเจ้าเล่ห์ออกมามองคนรักด้วยความเสียดาย..
เสียงหอบหายใจของทั้งคู่ดังขึ้นทำลายความเงียบสงบในห้อง ฝ่ามือหนาเลื่อนขึ้นมาประคองแก้มใสที่หน้าแดงราวลูกตำลึงก่อนจะบรรจงกดจูบลงบนหน้าผากที่ชุ่มไปด้วยเม็ดเหงื่อ
.
.
"นายจะไม่ทำให้พี่เสียใจใช่มั้ย ควานลิน"
"....."
"ถ้าพี่ไม่เชื่อใจ... ผมคงไม่.."
"ไม่ใช่แบบนั้นนะ ควานลินอ่า~ พี่เชื่อใจนาย พี่เชื่อว่านายจะไม่ทำให้พี่เสียใจ"
จีฮุนเบ้ปากลงเล็กน้อยอย่างคนที่กำลังเสียเปรียบในเกมส์อย่างไงอย่างงั้น ชั่งแตกต่างกับอีกคนที่ยืนทำหน้าแป้นแล้นอย่างมีความสุข
พัคจีฮุนที่ยังไงก็ยังเป็นพัคจีฮุนอยู่วันยังค่ำ แค่เขาแกล้งเล่นละครเป็นเด็กหนุ่มขี้น้อยใจนิดเดียว มีหรอคนอย่างพี่จีฮุนจะไม่ยอมง้อเขา
ไม่อย่างงั้นวันนี้คงไม่ยอมมาตามง้อถึงในห้องนอน
สองต่อสอง แบบนี้ ....
;)
"อ๊ะะะ ควานลิน"
ร่างเล็กที่ยืนเบ้ปาก ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจกว่าจะรู้ตัวอีกที
ก็โดนเจ้าเด็กยักษ์ตัวร้าย กดเขาลงมาอยู่บนเตียงนุ่มที่แสนจะคับแคบซะแล้ว
"ตื่นเต้นหรอครับ?"
ควานลินที่ถือโอกาสลงมานอนทาบทับจีฮุนอย่างถือวิสาสะ
เอ่ยขึ้นพร้อมกับมือเรียวที่ค่อยๆเกี่ยวกระดุมเสื้อของคนใต้ร่าง และของตัวเองหลุดทีละเม็ด
ทีละเม็ด
...ไม่นานนักเสื้อผ้าของทั้งสองถูกถอดลงไปกองอยู่ปลายเตียงเรียบร้อย
ผิวขาวเนียนนุ่มราวกับหยดน้ำนมของพัคจีฮุน ทำเอาควานลินห้วใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
สายตาเล้าโลมทอดมองคนรัก ที่นอนบิดตัวไปมาด้วยความเขิลอายแล้ว ยิ่งทำให้เขารู้สึกอยากจะครอบครองเป็นเจ้าของพัคจีฮุนคนนี้ไม่ไหวแล้ว...
"อ๊ะ อ๊าาา ควานลินนนน ฮึก"
ร่างบางกรีดร้องด้วยความเจ็บแปลบทันทีที่รู้สึกได้ถึงนิ้วเรียวที่อยู่ภายในอย่างไม่ทันได้เตรียมตัว
มือเล็กเปลี่ยนมาโอบกอดไว้รอบคอคนรักแน่นระบายความเจ็บตามจำนวนนิ้วที่ร่างสูงค่อยๆชักเข้าชักออกช้าๆ
"ผมรักพี่นะครับ พี่จีฮุน" ...
ปากหยักโน้มลงมาบดขยี้กับริมฝีปากงามได้รูปอีกครั้ง
หากแต่ครั้งนี้เป็นการจูบที่ร้อนแรงและยาวนานกว่าครั้งแรกหลายเท่านัก น้ำใสๆของคนตัวเล็กไหลเยิ้มออกจากมุมปาก
ก่อนที่ปลายลิ้นร้อนของร่างสูงจะโลมเลียอย่างละมุนละไม มืออีกข้างที่ว่างทำหน้าที่ลูบไล้ไปทั่วร่างบางที่อุณหภูมิในตัวร้อนรุ่มไปด้วยไฟรัก
ก่อนจะมาหยุดอยู่บนยอดอกชูชัน ที่รอให้ร่างสูงลิ้มชิมรสก็ไม่ปาน
"อ๊าาาาาา~"
ควานลินหยักยิ้มอย่างชอบใจที่จีฮุนตอบสนองเขาดีขนาดนี้ ปลายลิ้นที่เกี่ยวกระหวัดบนหัวนมสีชมพูละเลงรัวไปมาจนคนใต้ร่างหอบครางจนแทบสิ้นสติ
มือน้อยๆเลื่อนมากดหัวคนรักที่ยังคงปรนเปรอความสุขให้เขาทั้งช่วงบนและช่วงล่างไม่ขาดสาย
....
ควานลินค่อยๆชักนิ้วเรียวออก
ก่อนจะเอื้อมมือหยิบของสำคัญอะไรบางอย่างบนหัวเตียงลงมาใช้งาน
"อะไรอ่ะ ควานลิน"
จีฮุนปรือตามองคนรักที่บีบเจลกลิ่นหอมอ่อนๆ
ลงบนฝ่ามือ ก่อนจะละเลงจนทั่วท่อนเอ็นยาวใหญ่ที่พองตัวจนได้ที่ อย่างไม่สนใจสายตาของอีกฝ่ายที่หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อ
พร้อมกำมือไว้แน่นด้วยความเขิลอาย
"มองทำไมครับ ชอบหรอ"
"..."
"คนบ้า!!!"
จีฮุน
หันหน้าหนีไปอีกทางพร้อมกับยกฝ่ามือเล็กขึ้นมาปิดบังใบหน้าของตัวเอง ทั้งที่เครื่องปรับอากาศในห้องก็เปิดอยู่แต่ไม่รู้ว่าทำไมหน้าของเขาถึงได้ชา
และตัวร้อนวูบวาบแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน
ร่างสูงค่อยๆๆแทรกตัวเองมาอยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของคนที่อยู่ใต้ร่าง
พร้อมกับเชยปลายคางให้อีกฝ่ายหันมาสบตาที่จ้องมองคนตัวเล็กกว่าแทบจะกลืนกิน
"ผมรักพี่นะครับ พี่จีฮุน"
"พ พี่ก็รักนาย ควานลิน"
สิ้นสุดคำพูดของแฟนหนุ่มรุ่นพี่ ควานลินจับเรียวขาถ่างออกกว้างก่อนจะค่อยๆดันท่อนเอ็นยาวใหญ่เกินขนาดของเด็กชายวัย 17 เข้าสู่ช่องทางรักที่คับแน่นอย่างลำบาก จนจีฮุนได้แต่ดิ้นหนีไปมาด้วยความเจ็บทั้งน้ำตา
"อ๊ะะะะะ จ
เจ็บบ ฮึกกกก"
"อ่า~ อย่าเกร็งซิครับ"
"ค ควานลิน พี่เจ็บ อ๊าาาาา"
แก่นกายลำใหญ่ที่ชะโลมจนชุ่มด้วยเจลหล่อลื่นไม่ได้ช่วยให้จีฮุนหายเจ็บสักนิด
ควานลินจึงพรมจูบคนใต้ร่างอีกครั้ง ก่อนจะเลื่อนปลายลิ้นลงมาเกี่ยวยอดอกชูชันซ้ำๆ พร้อมกับขบเม้มเนื้ออ่อนทำรอยรักสีแดง
แสดงความเป็นเจ้าของไว้จนทั่วจนร่างเล็กได้แต่ส่ายหน้าไปมา มือเล็กที่ขยุ้มผ้าปูที่นอนไว้แน่นเปลี่ยนมาโอบรัดรอบคอร่างสูงก่อนจะจิกเล็บลงบนไหล่กว้างเพื่อระบายความเสียวซ่านให้ตัวเอง
"อื้มมม จีฮุนอา~"
ควานลินอาศัยจังหวะทีเผลอดันแก่นกายเข้าไปจนมิด ครางชื่อคนรักออกมาอย่างสุขสมไม่แพ้กัน ช่องทางที่ตอดรัดความเป็นชายของเขาไว้จนแน่น
ทำให้เขาอยากจะขยี้ร่างเล็กให้แหลกคามือ
"อ่ะ อื้อออออ ค ควานลิน"
"เสียวมั้ย หืม ?"
เสียงแหบพร่ากระซิบถามจนคนฟังได้แต่ม้วนเขิล
พร้อมกับเด้งสะโพกสวนขึ้นเล็กน้อย มือเล็กเลื่อนขึ้นมาปรนเปรอช่วงบนราวกับจะยั่วควานลินเบาๆ
ดวงตาหวานฉ่ำที่เต็มไปด้วยแรงรัก ปากหยักที่เผลอขึ้นด้วยความเสียว ยื่งทำให้ควานลิน
กระแทกแก่นกายเข้าไปครั้งแล้วครั้งเล่า
"พี่เป็นของผมแล้วนะ พัคจีฮุนคนนี้เป็นของควานลินคนเดียว
อ๊าาาาา~ "
ร่างสูงรัวสะโพกเข้าหาคนตัวเล็กอย่างไม่รามือ บวกกับคนใต้ร่างที่แอ่นสะโพกเข้าหาจนเสียงเนื้อกระทบกันที่ดังเป็นจังหวะ
ยิ่งทำให้อารมณ์รักของทั้งคู่ลุกโชนยิ่งขึ้นไปอีก
" ค ควานลิน ~ ควานลินอ่า ~~"
ร่างสูงยกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะโน้มตัวมาจูบปากหยักที่ร้องเรียกชื่อเขาครั้งแล้วครั้งเล่า พร้อมกับเลื่อนใบหน้าหล่อเหลามาซุกไซร้ซอกคอขาวที่ยังได้กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ อย่างกระหาย
"พ พี่เสียว อ๊าาาา"
พัคจีฮุนได้แต่ส่ายหน้าไปมา สะโพกมนต์เด้งตอบคนรักที่ยังกระแทกกระทั้นท่อนเอ็นเข้ามาจนกลายเป็นจังหวะเดียวกัน
ช่องทางที่ค่อยๆตอดรักเขามากขึ้นเรื่อยๆ
ทำให้ร่างสูงรู้ได้ทันทีว่าจีฮุนและเขาใกล้จะพากันถึงสวรรค์
"ซี้ดดดดด อ๊าาาาาาาา"
จีฮุนหลุบมองร่างสูงที่ปรนเปรอส่วนอ่อนไหวให้เขาด้วยอีกมือ จนร่างเล็กเสียวซ่าน
ได้แต่ครางด้วยความสุขสม
ก่อนที่ควานลินจะดันท่อนเอ็นเข้าออกถี่ๆ
เฮือกสุดท้ายพร้อมกับปล่อยน้ำรักสีขาวขุ่น จนล้นเอ่อช่องทางรักของร่างบาง
"อ๊าาาาาาาาาาาา"
จีฮุนเองที่ช่วยคนรักรัวข้อมือขึ้นลงบนท่อนเอ็นตัวเองก่อนจะปลดปล่อยความสุขออกมาจนเลอะเต็มหน้าท้องแบนราบในที่สุด
.......
ควานลิน เลื่อนตัวขึ้นมาจูบหน้าผาก
และหอมแก้มแดงๆทั้ง 2 ข้างด้วยความรักอย่างถนุถนอม สายตาเรียวคมจ้องมองร่างเล็กที่เอาแต่นอนหอบหายใจถี่ด้วยความเหน็ดเหนื่อยจนเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้า
จีฮุนที่นอนหลับตาพริ้ม
ค่อยๆปรือตาขึ้นมามองคนรัก ก่อนจะเป็นฝ่ายคว้าตัวร่างสูงมาจุมพิตเบาๆ มือสองข้างสอดประสานกันเป็นหนึ่งเดียวอีกครั้ง
ก่อนที่ควานลินจะกระซิบเสียงแหบพร่าข้างหูคนรัก
"ถ้าผมยังไม่หายโกรธ พี่จะทำยังไงครับ ..?"
คนใต้ร่างหยักยิ้มขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเป็นฝ่ายประคองแก้มใสอีกฝ่ายมาสบตากับตัวเอง
ปลายจมูกที่ห่างกันแค่คืบ จนได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะของทั้งคู่
"ถ้าควานลินยังไม่หายโกรธ… พี่ก็ยังไม่เหนื่อย”
------------------------------------------------------------------------------
